Spis przykazań ułatwiających życie.
Jesteśmy oryginalni, więc musimy stosować oryginalne metody działania.
Jeżeli będziemy działać jak inni, nic nie zdziałamy, bo jesteśmy inni!
Czytaj dalej Dekalog ADHD-owcaArchiwum kategorii: zaburzenia neurorozwojowe
Jak pomóc dziecku z problemami?
Oto kilka sugestii, które mogą pomóc rodzicowi:
- Zadbaj o odpowiednie warunki do nauki: Upewnij się, że Twoje dziecko ma wygodne i dobrze oświetlone miejsce do nauki, bez zbędnych rozpraszaczy takich jak telewizor czy komputer.
- Stwórz rutynę: Ustal stały harmonogram nauki, taki sam codziennie. To pomoże dziecku lepiej się skupić i uczyć.
- Pomóż dziecku w organizacji: Naucz dziecko stosować prosty system organizacji, np. segregator na każdy przedmiot czy kalendarz z zapisanymi terminami sprawdzianów i zadań domowych.
- Dostosuj metody nauki do potrzeb dziecka: Zapytaj nauczyciela, czy istnieje możliwość umożliwienia dziecku nauki w sposób, który lepiej odpowiada jego potrzebom, np. poprzez słuchanie nagrań z lekcji zamiast czytania tekstu.
- Zadbaj o wsparcie emocjonalne: Wspieraj dziecko emocjonalnie i motywuj je do nauki. Staraj się unikać krytyki i skupiaj się na pozytywnych aspektach nauki.
- Skonsultuj się z lekarzem: Porozmawiaj ze swoim lekarzem o możliwości zażywania leków, które mogą pomóc dziecku lepiej się skupić. Pamiętaj jednak, że leki to tylko jedno z wielu narzędzi, które mogą pomóc dziecku z ADHD radzić sobie w szkole.
Dlaczego tak trudno rozpoznać spektrum autyzmu u dziewcząt?
Fakty są takie:
Objawy autyzmu diagnozowano u dziewcząt średnio o trzy i pół roku później niż u chłopców. Rozpoznanie zaburzenia ze spektrum autyzmu stawiano u nich pięć i pół roku później niż u chłopców.
Metafora spektrum autyzmu – świat jak u Hieronima Bosha
Przyszła mi do głowy taka metafora.
Świat widziany przez ludzi ze spektrum może być nieco podobny do tego obrazu!
Sceny odgrywane są trudne do zrozumienia, twarze nie wyrażają emocji, jeżeli są widoczne to obojętne. Ludzie ubrani jakoś bez sensu. A poza tym widok niepokojący.
Na wszelki wypadek zaznaczam: to jest dzieło stworzone przez człowieka, który świat widziany przez oryginałów zna tylko z opowiadań! Należy traktować jak metaforę, wyobrażenie laika.
Dlaczego diagnoza ASD jest ważna?
Można się zastanowić, jaka jest różnica czy mamy po prostu lęk społeczny czy ASD sprzężone z lękiem społecznym.
Z mojego punktu widzenia różnica jest bardzo duża: lęk społeczny bez ASD może (ale nie musi) mieć podłoże behawioralne a z ASD może (ale nie musi) mieć podłoże biologiczne.
Jeżeli jakiś lęk ma podłoże behawioralne to można człowieka odwarunkować od lęku, a jeżeli biologiczne to trzeba nauczyć się z tym żyć, odwarunkować się nie da. Można, co najwyżej, lęk chwilowo spacyfikować lekowo, po odstawieniu leków lęk wróci.
Hmmm…. Chyba poleciałem slangiem 🙂
To teraz po ludzku.
ASD oznacza, że pewne rejony mózgu są uszkodzone lub też niewłaściwie się komunikują z resztą mózgu. To są uszkodzenia o podłożu biologicznym, wrodzone, zwyczajnie kabelki nie stykają i nie działa. Albo nie działa jakaś regulacja i wtedy mamy nadmiar lęku, różne nadwrażliwości… Oczywiście, jeżeli ktoś ma ASD i coś współwystępującego, wtedy to współwystępujące może mieć podłoże biologiczne albo być rezultatem jakichś przeżyć. Tyle że jest dużo większe prawdopodobieństwo, że przyczyną jednak jest biologia. A jak coś nie działa, to nie da się tego trenować, można tylko nauczyć się obchodzić problem, radzić sobie innymi metodami.
Brzytwa Hanlona
Istnieje pewna koncepcja filozoficzna, zwana „brzytwą Hanlona” która funkcjonowała przez wiele lat w środowiskach programistów. Teraz pojawia się coraz śmielej w świecie rzeczywistym.
Według definicji brzmi ona tak:
„Nie należy domniemywać złej woli, jeśli coś daje się zadowalająco wyjaśnić głupotą”.
Ja zwykle przytaczam ją w formie:
„Nie tłumacz złą wolą tego, co możesz wytłumaczyć głupotą”.
Potem dodaję, że nie tylko głupotą, ale też zapomnieniem, roztargnieniem, emocjami…
Zespół Aspergera u dziewcząt
Wielu ludzi kojarzy objawy zespołu Aspergera u chłopców i psychologowie od wielu lat skupiają się na tym, dziewczęca wersja umykała ich uwadze. Jest wiele przyczyn tego stanu, jednym z nich jest to, że u dziewcząt to zaburzenie jest mniej zauważalne, zwłaszcza u dzieci.
Czytaj dalej Zespół Aspergera u dziewcząt
Smartfon rozkojarza
Opublikowano badanie, które wskazuje niekorzystny wpływ smartfonów na naszą uwagę.
Wyniki badania wskazują, że zdolności poznawcze człowieka znacznie spadają, jeżeli smartfon jest w zasięgu wzroku – nawet jeśli jest wyłączony.
Przebieg eksperymentu był następujący. Badani mieli wykonywać zadania absorbujące pamięć i wymagające dużej koncentracji. Badani mieli umieścić swoje smartfony na biurku wyświetlaczem do dołu, w kieszeni lub osobistej torbie, albo w innym pokoju. Wszystkie smartfony miały być wyciszone.
Uczestnicy, których telefony były w innym pokoju znacznie przewyższali tych z telefonami na biurku, a także nieco przewyższali tych uczestników, którzy trzymali telefony w kieszeni lub torbie.
Badanie wykonane na próbie 520 osób, użytkowników smartfonów.
Wykresy obrazujące zmiany wydolności pamięci i płynnej inteligencji w zależności od położenia telefonu.
Adrian F. Ward, Kristen Duke, Ayelet Gneezy, and Maarten W. Bos
Brain Drain: The Mere Presence of One’s Own Smartphone Reduces Available Cognitive Capacity
Wpływ telewizji na rozwój dziecka
Natrafiłem na badanie na temat skutków oglądania TV.
https://academic.oup.com/jpepsy/article/32/4/448/1007079
Podaję krótkie podsumowanie:
Oglądanie telewizji w wieku 1 i 3 lat pozwalało przewidzieć problemy z utrzymaniem uwagi w wieku 7 lat.
Badanie jest korelacyjne, więc nie wyjaśnia mechanizmów powstawania problemów, stwierdza tylko, że taki związek występuje.
Bezinteresowne obrażanie, sarkazm, ironia w zespole Aspergera
Zawsze jest tak, że dzieci i młodzi, a czasami i dorośli ludzie obrażają się nawzajem. I co dalej? U przeciętnych dzieci nic z tego nie wynika! Oni obrzucają się najgorszymi inwektywami a za 5 minut znów się zgodnie bawią.
Tak było, jest i będzie. Na to nie da się poradzić. Po prostu tak dzieci się bawią.
Co jakiś czas każdy z nas może być obrażany bez powodu, tak dla draki, dla podbicia własnego ego.
No niestety, dzieci z ZA zazwyczaj nie umieją wejść w takie zabawy. Same często zupełnie nieświadomie kogoś obrażają, śmieją się z kogoś a jak kto się z niego zaśmieje to jest sygnał do ataku. Bardzo często nie zauważają tej asymetrii.
Cóż można z tym robić?
Ostatnio na zajęciach TUS, z niektórymi grupami ćwiczę różne warianty ironii, sarkazmu, nawet delikatnego obrażania. Zacząłem od w miarę delikatnych tekstów z góry zaznaczając, że jest to żart i robiłem przesadzone rozbawione miny. Niektórzy, na początku, próbowali się obrażać, ale po jakimś czasie reagowali śmiechem wzorem innych kolegów bez ZA.
Teraz zauważam u tych dzieciaków dużo większą tolerancję na niemiłe uwagi od kolegów! Bingo!